Laatst bijgewerkt op 1 december 2021
Soms als ik mensen vertel dat ik paard rijd, denken ze dat ik een cowboy ben, en andere keren denken ze dat ik een jockey ben! De verwarring tussen Engels en westers rijden is er een waar bijna elke niet-paardenpersoon zich mee kan identificeren. Wat is het verschil en waarom is het belangrijk?
Er zijn heel veel verschillen tussen Engelse en westerse stijlen van paardrijden, helemaal terug naar de reden waarom elke stijl is gemaakt. Ik zal het vandaag hebben over de meest prominente van deze kwesties.
In dit artikel bespreek ik de verschillen in de oorsprong van de Engelse en westerse disciplines, de verschillen in tack tussen de twee, de unieke disciplines die elke rijstijl gebruiken en de verschillen in rassen van paarden die het meest geschikt zijn voor elke stijl.
Engels versus westernrijden
Oorsprong
Engelse zadels kan worden gezien, in een of andere vorm, helemaal terug naar de middeleeuwen. Nee, deze zadels zien er lang niet uit zoals de Engelse zadels van vandaag, maar ze zijn waar onze moderne zadels hun oorsprong hebben.
Naarmate Engelse zadels evolueerden, dienden ze om de berijder rechtop te laten zitten, voornamelijk voor uiterlijk en uiterlijk. Uiteindelijk, toen paardensport op het toneel verscheen, dienden ze andere doelen, zoals dun genoeg zijn voor het paard om subtiele druk en aanpassingen van de benen van de ruiter te voelen.
Tegenwoordig bereiken verschillende soorten Engelse zadels verschillende doelen, waaronder het been van de ruiter in de juiste positie houden, de zitplaats van de ruiter in het midden van de rug van het paard houden en de druk direct van de ruggengraat van het paard houden.
westernzadels werden voor het eerst gezien in het koloniale westen van Amerika. Ze zijn gemaakt met als doel de rijder comfortabel en op zijn gemak te houden tijdens lange ritten, vaak over ruw terrein.
Tegenwoordig worden hiervoor nog steeds westernzadels gebruikt, vaak als trailzadels. Ze worden ook gebruikt in andere westerse disciplines, die belichamen wat 'cowboys' lang geleden zouden hebben moeten doen om te overleven.
Engels versus westernrijden: Tack
Er zijn veel verschillen in Engelse en westerse tack, maar het gemakkelijkst te identificeren zijn de zadels. Westernzadels zijn groot, hebben vaak een vlakke bodem met zacht materiaal, horens (zoals een handvat aan de voorkant van het zadel), hebben dikke stijgbeugelriemen en houten of plastic stijgbeugels.
Westernzadels zijn vaak versierd met ontwerpen in het leer en andere versieringen zoals verzilvering en leren franjes.
Engelse zadels zijn klein en bedekken alleen waar het been en de zitting van de ruiter zullen komen tijdens het rijden op het paard. Ze hebben een bodem met twee panelen, gemaakt van hetzelfde materiaal als de rest van het zadel. Er is geen hoorn aan de voorkant en geen ontwerpen in het leer of andere versieringen, behalve veel naamplaatjes op de achterkant, als het een persoonlijk zadel is.
Een ander opmerkelijk verschil is het hoofdstel. Westerse hoofdstellen hebben vaak geen neusriemen of frontriemen, die worden beschouwd als nietjes van het Engelse hoofdstel. Deze hoofdstellen maken soms ook gebruik van touwteugels, terwijl Engelse teugels altijd van leer of rubber zijn.
Westerse ruiters gebruiken ook een ander type spalkschoen, of peesbeschermer, dan Engelse ruiters. Westerse rijders gebruiken meestal een soort schuimomslag, terwijl Engelse rijders meestal katoenen polodoeken of leren spalklaarzen gebruiken.
Engels versus westernrijden: disciplines
Engels rijden en western rijden zijn heel verschillend competitieve disciplines. Western riding wordt gebruikt voor disciplines als reining, cutting, barrel racing en western pleasure. Reining en cutting worden gebruikt om belangrijke vaardigheden na te bootsen die paarden moeten hebben bij het werken met koeien.
Barrel racing is een leuk snelheidsevenement, vooral populair bij cowgirls, en western pleasure is een discipline die hoopt de ideale gangen en het gedrag van een plezierpaard te laten zien. Western tack wordt gebruikt in al deze disciplines, en felle flitsende kleuren en pailletten zijn gebruikelijk om te zien.
Engels rijden wordt gebruikt voor disciplines als dressuur, jager/springer, paardrijden, eventing en springen. Bij al deze disciplines, behalve dressuur, wordt gesprongen. En al deze disciplines (behalve de cross country-fase van eventing) brengen een zeer conservatieve dresscode met zich mee.
rassen
Er zijn ook verschillende rassen van paarden die geschikt zijn voor deze verschillende vormen van rijden. De Quarter Horse staat bijvoorbeeld bekend als een extreem populaire westernmount. Bedenk waarom dit kan zijn, in termen van fysieke kenmerken.
Quarter Horses staan bekend om hun brede rug en ton, perfect om de brede, platte onderkant van een westernzadel te ondersteunen. Ze staan er ook om bekend dat ze aan de stevigere kant zijn, vaak gevonden met kortere benen. Dit houdt ze dichter bij de grond, waar ze de snelle bewegingen effectiever kunnen voltooien. Dit wordt gevraagd vanuit disciplines als cutting en reining.
Aan de andere kant zijn volbloeden een populair ras in de Engelse wereld. Ze worden het meest gebruikt voor racen en later opnieuw gebruikt voor disciplines zoals dressuur, jager/springer en eventing.
Volbloeden zijn snel op de been, wat ze ideaal maakt voor evenementen op tijd. Evenementen zoals racen, eventing en springen of springen. Ze zijn ook atletisch genoeg om succesvol te zijn in disciplines als dressuur en paardrijden of jagers.
Het is echter belangrijk om te begrijpen dat, terwijl er zijn rassen die vaker voorkomen te vinden in elke rijstijl, kan elk paardenras deelnemen aan elke discipline. Er zijn Quarter Horses die zeer succesvol zijn geweest in de jagersring en in eventing.
En ik weet zeker dat er volbloeden zijn die geweldige Western Pleasure-paarden zijn geweest, of zelfs geweldige trailpaarden. Het hangt allemaal af van het paard, hoe het is getraind en hoe het gedurende zijn hele leven is onderhouden.
Conclusie
Er zijn veel verschillen tussen Engels en western rijden, en beide stijlen hebben geweldige dingen bereikt en ongelooflijke paarden voortgebracht en ruiters door de jaren heen.
Ik hoop dat dit artikel je heeft geholpen om meer te weten te komen over de verschillen tussen de twee stijlen. Moge het je geholpen hebben om hun doelen, hun tack en hun disciplines te leren kennen. Deel dan dit artikel en deel je ervaringen in beide disciplines met ons!
Veelgestelde vragen
Is Engels of western rijden makkelijker?
Dit is een vraag die veel renners zichzelf stellen, en het antwoord is niet altijd even duidelijk. Er zijn voor- en nadelen aan beide rijstijlen, maar uiteindelijk komt het neer op wat elke rijder verkiest.
Engels rijden wordt vaak gezien als formeler en gedisciplineerder dan westers rijden. Het vereist meer precisie en focus en kan uitdagender zijn voor een beginner. Western rijden is meer ontspannen en vloeiend en kan iets minder nauwkeurig zijn. Het wordt vaak gezien als gemakkelijker te leren en vergevingsgezinder als je een fout maakt.
Uiteindelijk komt de keuze tussen Engels of Western rijden neer op persoonlijke voorkeur. Sommige ruiters voelen zich meer op hun gemak in Engelse overstag, terwijl anderen de voorkeur geven aan de vrijheid van westernzadels.
Posten westernruiters de draf?
Het plaatsen van de draf is een techniek die is ontwikkeld in het Engelse rijden en wordt gebruikt om de gangen van het paard te verbeteren. Het houdt in dat je uit het zadel komt en steeds weer op dezelfde plek landt.
De westerse rijstijl is losser en vloeiender dan de Engelse, dus het is niet nodig om de draf te posten. Een westernzadel heeft een stevige zit die het gewicht van de rijder gelijkmatig ondersteunt, waardoor hij met minimale beweging kan rijden. De draf is echter een belangrijke gang die de ruiter helpt om snel lange afstanden af te leggen en wordt daarom soms ook gebruikt in het western rijden.
Wordt een American Paint Horse geassocieerd met westernrijden?
Ja. Het American Paint Horse is een westernrijdend paardenras dat zich in de vroege jaren 1900 ontwikkelde door American Quarter Horses te kruisen met volbloeden, Morgans en Mustangs. American Paint Horses staan bekend om hun behendigheid, snelheid en uithoudingsvermogen. Ze worden gebruikt voor allerlei soorten westernrijden, waaronder trailrijden, westernplezier en reining.
Gebruiken westernrijders sporen?
Sporen worden niet zo vaak gebruikt bij westernrijden als bij Engels rijden. Sommige westernrijders gebruiken echter wel sporen, vooral in disciplines als reining en barrelracen. Sporen worden gebruikt om het paard sneller en soepeler te laten bewegen en kunnen bij correct gebruik zeer effectief zijn. Het is echter belangrijk om te onthouden dat sporen alleen mogen worden gebruikt als dat nodig is en nooit als een manier om het paard te straffen.
Westerse ruiters geven vaak de voorkeur aan het gebruik van beenhulpmiddelen, zoals tikken met je hielen, boven sporen. Been- of "tik"-signalen zijn gewoon een andere vorm van communicatie tussen paard en ruiter die gebruikelijk is in het rijden in westerse stijl en ook als menselijker wordt beschouwd.
Is Engels rijden hetzelfde als dressuur?
Technisch gezien, nee. Engels rijden omvat dressuur, maar het omvat alle disciplines van het Engelse rijden, inclusief springen en eventing. Het doel van engels rijden is om het paard tijdens het rijden vloeiende figuren te laten maken met een gelijkmatig ritme over grondpalen of hekken.
Dressuur is een onderdeel van het Engelse rijden en houdt in dat het paard wordt getraind in een reeks vooraf bepaalde bewegingen. Het gaat allemaal om "wat het paard met zijn benen doet en waar zijn voeten staan".
Dressuur is een zeer technische, uitdagende discipline die een goede training en focus vereist van zowel de ruiter als het paard. Het is zijn eigen sport geworden, los van engels rijden in het algemeen, en is te zien op internationale wedstrijden zoals de Olympische Spelen.
Michael Dehaan is een gepassioneerd paardeneigenaar, ruiter en liefhebber van alles wat met paarden te maken heeft. Hij is al van kinds af aan met paarden bezig en is uitgegroeid tot een expert in het veld. Hij heeft een verscheidenheid aan paarden van verschillende rassen gehad en gereden, en heeft velen getraind om deel te nemen aan shows en wedstrijden. Hij is een ervaren ruiter en heeft met veel paarden gewerkt en deelgenomen aan wedstrijden, waaronder die van hemzelf. Hij is een actief lid van de hippische gemeenschap, neemt deel aan evenementen en geeft paardrijlessen.