Trakehner De Trakehner is een licht warmbloedpaard, wat betekent dat ze een verfijnde versie zijn en vaak pittiger dan andere warmbloedpaarden. Het ras werd oorspronkelijk ontwikkeld in 1731 in een Oost-Pruisische staat in de stad Trakehnen. Trakehners staan ​​bekend als atletisch, gemakkelijk te trainen en met een sterk uithoudingsvermogen. Ze zijn te vinden in allerlei hippische wedstrijden, maar worden het vaakst gezien in dressuurwedstrijden vanwege hun gevoeligheid en intelligentie. Een paard van dit ras, Peron genaamd, hielp het Amerikaanse team in 1996 een Olympische bronzen medaille te winnen. ???? Ze staan ​​ook bekend om hun "zwevende draf", een draf vol afdruk en ophanging. Trakehners zijn meestal tussen de 15 en 17 handen hoog en kunnen elke gewone kleur hebben, zelfs af en toe verf of roan. Friesian Friese paarden lijken op trekpaardenrassen. Het zijn uitstekende dressuurpaarden omdat ze veel lichter, wendbaarder en gracieuzer zijn dan je gemiddelde trekpaard, terwijl ze toch een sterke aanwezigheid hebben. Deze paarden komen oorspronkelijk uit Nederland. Er wordt aangenomen dat er in de middeleeuwen veel vraag naar was als oorlogspaard. Dit komt omdat ze behendig waren, maar toch stevig genoeg om een ​​ridder met zijn harnas te dragen. Friezen worden vaak geïdentificeerd door hun donkere zwarte kleur. Er is echter gedocumenteerd dat sommige Friezen kastanje en laurier zijn. Ze hebben zelden markeringen en om volledig te worden geregistreerd, hebben ze misschien maar een kleine stermarkering op hun voorhoofd. Ze zijn ook gemakkelijk te herkennen aan hun sterke gespierde lichamen, gebogen nek, lange manen en staarten en veren die meestal lang op hun benen blijven. Hoewel ze bekend staan ​​als atletisch en actief, zijn Friese paarden ook kalm en zachtaardig, waardoor ze goed presteren op plaatsen met veel energie. Door de geschiedenis heen werden Friese paarden vooral gebruikt in oorlog, landbouw en landbouw. Omdat hun gebruik in deze gebieden met moderne technologie afnam, werden ze populairder in recreatie. Tegenwoordig zijn ze vaak te vinden in tuigwedstrijden en zijn ze onlangs een favoriet geworden in de dressuurarena. 101 dressuuroefeningen voor paard en ruiter (Read & Ride) ???? BEKIJK DE PRIJS OP DE AMAZONE Nederlands Warmbloed Hollandse Warmbloeden zijn een ras dat ook in Nederland is ontstaan. Ze zijn ontwikkeld door middel van een fokprogramma in de jaren zestig. Deze paarden staan ​​bekend als extreem coöperatief en makkelijk te rijden. Ze zijn langbenig, atletisch en specifiek gefokt met concurrentie in het achterhoofd. Dutch Warmbloods heeft enorme successen geboekt in de dressuurring. Een Nederlandse hengst genaamd Totilas was jarenlang houder van het wereldrecord hoogste dressuurscore en won drie gouden medailles op de Wereldruiterspelen. De huidige wereldrecordhouder is een ander Nederlands Warmbloed genaamd Valegro. Dutch Warmbloods hebben onlangs ook Olympische medailles gewonnen. Veel wedstrijdruiters rijden deze paarden ook graag in eventing- en jachtshows. Holsteiner Holsteiners worden beschouwd als het oudste warmbloedras, daterend uit de 13e eeuw in Noord-Duitsland. Ze hebben een kleine populatie (slechts 6% van de paardenpopulatie in Europa), maar worden altijd hoog genoteerd in dressuur-, spring- en eventingwedstrijden. ???? Deze paarden hebben een grote variatie in temperament. Beginnende ruiters kunnen gemakkelijk rustige, stabiele, ongecompliceerde bergen vinden, zelfs sommige die als lui zouden worden beschouwd, een droom voor nerveuze ruiters! Concurrenten die een gedurfdere rit willen, kunnen Holsteiners echter vinden die gevoelig, nerveus en betrouwbaar zijn. Holsteiners hebben een sterke “motor” waardoor ze zeer succesvolle dressuurpaarden zijn. Ze hebben een lange lijst van hoge rankings in internationale competities en hebben zelfs gouden medailles gewonnen in Olympische competities. Zigeuner vanner De Gypsy Vanner is de laatste tijd een zeer populair dressuurpaard geworden, vooral voor amateurruiters. Deze unieke paarden werden oorspronkelijk gefokt in Ierland. Romanichale reizigers gebruikten ze om hun karavanen van Vardoes of wagens te trekken. Na de tweede wereldoorlog werden ze meer gefokt voor het rijden en ontwikkelden ze zich tot de paarden die we vandaag kennen. Het zijn nog steeds sterke en stevige paarden, maar ze zijn veel wendbaarder. Ze zijn vaak gevlekt of scheef gekleurd, waardoor ze gemakkelijk te herkennen zijn in dressuurarena's. Pas in 2004 accepteerde de Amerikaanse dressuurfederatie (USDF) de Gypsy Vanner Horse Society als aangesloten lid. Dit betekent dat geregistreerde paarden vervolgens mochten deelnemen aan erkende dressuurevenementen en wedstrijden.